Published: 20 January 2010 Hits: 2010
Οι Εντυπώσεις των Μαθητών της Γ? Γυμνασίου Κ.Νευροκοπίου από την Παράσταση «Αντιγόνη» του Σοφοκλή που παρακολουθήσαμε στη Θεσσαλονίκη (θεατρική σκηνή της Μονή Λαζαριστών) από τη νεανική σκηνή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος [Κ.Θ.Β.Ε.]
Μια μέρα η κυρίας μας, η κα.Παπασπανού, αποφάσισε να μας πάει να δούμε την «Αντιγόνη»! Αντιγόνη;;; ποια είναι πάλι αυτή;;; κάποια τραγουδίστρια ή κάποια ηθοποιός; Τέλος πάντων! Πήγαμε, χωρίς να τη γνωρίζουμε αυτή την Αντιγόνη!
Μόλις φτάσαμε στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, μπήκαμε μέσα και είδαμε ένα σωρό παιδιά, άλλα μεγαλύτερα κι άλλα μικρότερα από μας! Δεν μου έχει τύχει να ξαναπάω σε ένα τέτοιο μέρος! Ο χώρος ήταν πολύ ωραίος και μου άρεσε πολύ! Για να δούμε ?είπα από μέσα μου? θα μου αρέσει και η Αντιγόνη ή θα βαρεθώ;
Λοιπόν, άρχισε η παράσταση και όλοι κάναμε ησυχία(σχεδόν όλοι δηλαδή?)!
Είχαμε ακούσει για την Ελένη, για την Ιλιάδα και την Οδύσσεια?, αλλά που να φανταστούμε πως η Αντιγόνη έχει μεγαλύτερο ?σασπένς?;
Παυλίνα Ερμείδου μαθήτρια Γ?1 Γυμνασίου Κ.Νευροκοπίου
Οι περισσότεροι από μας πηγαίναμε για πρώτη φορά στο θέατρο και βλέπαμε για πρώτη φορά αρχαία τραγωδία?!!! Κι ενώ στη γ? γυμνασίου διδάσκεται η «Ελένη» του Ευριπίδη κι όχι η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή- σκεφτήκαμε να μη χάσουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε μια παράσταση Αρχαίου Δράματος, κι ας μας ήταν άγνωστο το θέμα! Τελικά, σχεδόν όλοι, φύγαμε ενθουσιασμένοι!!! Το καταχαρήκαμε!
Πιο συγκεκριμένα?:
- ... σε επίπεδο «ήθους»?: μας αντυπωσίασε ο περήφανος χαρακτήρας της Αντιγόνης, η γενναιότητα και η ανεξαρτησία της ?ο τσαμπουκάς της! είχε ηθικές αξίες, ευγενικά συναισθήματα και ήταν ασυμβίβαστη και ανυποχώρητη μπροστά στη δύναμη του βασιλιά! περιφρόνησε ακόμα και τον θάνατο, προκειμένου να μην παραβεί τις αρχές της! Αυτό δείχνει το θάρρος της ηρωΐδας και την αγάπη που είχε για τον αδερφό της ?το αίμα της. Αναρωτιόμαστε αν θα έκανε σήμερα κανείς αυτό που έκανε η Αντιγόνη! Εντύπωση μας έκανε και το πάθος του Αίμονα, καθώς επίσης και η Ισμήνη, η πιο γήινη και ανθρώπινη φιγούρα του δράματος, όταν παραδέχεται μπροστά στον βασιλιά πως βοήθησε την Αντιγόνη στην ταφή του Πολυνείκη παρόλο που αυτό δεν ήταν αλήθεια κι ενώ αρχικά ?σκεπτόμενη λογικά- προσπαθούσε να μεταπείσει και την Αντιγόνη να μη το κάνει!
- ... σε επίπεδο «όψης»: στους περισσότερους από μας άρεσε πολύ η μοντέρνα ενδυμασία & τα σκηνικά, καθώς έτσι νιώσαμε το θέμα και τους ήρωες πιο κοντά σε μας! Από την άλλη, σε κάποιους δεν άρεσε καθόλου αυτό το εκμοντερνισμένο στην ένδυση! Ένας μαθητής αναφέρει: «περίμενα, πηγαίνοντας να παρακολουθήσω αρχαία τραγωδία, να δω κάτι πιο κοντά σ?εκείνη την εποχή κι όχι κάτι που να μου θυμίζει τη σύγχρονη πραγματικότητα και τα σύγχρονα θεατρικά έργα!»
Παρ?όλα αυτά, αναγνωρίσαμε τους συμβολισμούς πίσω από την όψη των ηθοποιών: το τατουάζ του Τειρεσία, που μαρτυρούσε την ιδιότητα του, ως μάντη? την επαναστατική εμφάνιση της Αντιγόνης με το δερμάτινο μαύρο τζάκετ και το backpack της... αλλά και την πιο θηλυκή, γήινη και ανθρώπινη Ισμήνη με το φορεματάκι και τα τακουνάκια της. Εντυπωσιακός ήταν και ο Κρέοντας με το σκήπτρο του, το στέμα και τη μαύρη καπαρτνίνα, σύμβολα της δύναμης και της εξουσίας του!
Τα ονόματα που έγραψαν στην αρχή οι ηθοποιοί με κιμωλία πάνω στο πάτωμα και η διαγραφή του ονόματος του Αίμονα όταν πέθανε, μας φάνηκε πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερο σκηνοθετικά! Ενδιαφέρον μας φάνηκε επίσης που οι ηθοποιοί εμφανίζονταν από διάφορα σημεία, όχι μόνο της σκηνής, αλλά και ανάμεσά μας, γεγόνός που βοήθησε πολύ να νιώσουμε πως είμαστε μέρος του έργου!
Μας προβλημάτισαν κι ακόμα δεν έχουμε πολυκαταλάβει τρία-τέσσετα σημεία: α.) η κίνηση της Ισμήνης με τα παπούτσια της που τα έβγαζε και τα ξαναέβαζε σε κάποιες στιγμές! Δεν μας πειράζει, όμως, καθόλου που δεν καταλάβαμε αυτόν τον συμβολισμό - μας άρεσε ούτως ή άλλως! β.) η σκάλα που υπήρχε στο σκηνικό και την οποία κατά καιρούς ανέβηκαν σχεδόν όλοι οι ηθοποιοί! Να είχε άραγε να κάνει με κάποιον συμβολισμό; ότι δηλαδή νιώθει κανείς πως βρίσκεται σε ανώτερο επίπεδο όταν αγωνίζεται γι?αυτό που θεωρεί σωστό; γ.) προβληματισμό προκάλεσε στους περισσότερους το γεγονός ότι πάνω στη σκηνή υπήρχε μια βρύση, όπου έπλεναν περιστασιακά τα χέρια τους οι ήρωες, σύμβολική πράξη που παραπάμπει ?άραγε- στην ιστορική φράση «νίπτω τας χείρας μου»?;;; δ.) μας μπέρδεψε λιγάκι και το γεγονός ότι η Ισμήνη έντυνε την Αντιγόνη νύφη στον τάφο, αλλά καθιστή ?σαν ζωντανή- κι όχι ξαπλωμένη σα νεκρή! Δυσκολευτήκαμε να καταλάβουμε γιατί την έδειχνε έτσι κι ακόμα μας προβληματίζει!
Όλους, πάντως, μας άγγιξε η υποκριτική ικανότητα όλων των ηθοποιών, που παρά το νεαρό της ηλικίας τους ενσάρκωσαν με μεγάλη μαεστρία τους ρόλους τους! Έπαιξαν «με την ψυχή τους»! Το γεγονός, βέβαια, ότι κάποιος μπορεί να έπαιζε περισσότερους από έναν ρόλους μας μπέρδεψε πολύ, ιδιαίτερα στην αρχή μέχρι να το συνηθίσουμε!
Δυνατό στοιχείο της τραγωδίας ήταν το χαστούκι που έδωσε ο Κρέοντας στο γιο του Αίμονα (πολύ συζήτηση έγινε στην τάξη για το αν ήταν αληθινό ή ψεύτικο!).
- ... σε επίπεδο «μύθου»: Η μεταφορά του μύθου σε μια τόσο μοντέρνα παράσταση μας φάνηκε ιδιαίτερα αξιόλογη! Σαφώς εμείς δεν γνωρίζαμε ούτε τον μύθο, ούτε το έργο και μας ήταν δύσκολο να παρακολουθήσουμε στην αρχή όλες τις αναφορές σε ονόματα όπως του Οιδίποδα, της Ιοκάστης, του Πολυνείκη, του Ετεοκλή?! Τον βασικό μύθο, πάντως, τον συλλάβαμε εν τέλει(με λίγη βοήθεια και συζήτηση τις επόμενες μέρες με τους καθηγητές μας). Συνεχείς ήταν οι εκπλήξεις και οι ανατροπές,με αποκορύφωμα το θάνατο του Αίμονα και της μητέρας του, συζύγου του Κρέοντα! Οι ήρωες περνούσαν συνεχώς από την ευτυχία στη δυστυχία! Ο Κρέοντας για παράδειγμα, ευτυχισμένος, ισχυρός βασιλιάς που νόμιζε πως κυβερνούσε δίκαια τον τόπο του, όταν μετανιωμένος προσπάθησε να σώσει στο τέλος την Αντιγόνη, βρήκε και την ίδια, αλλά και τον γιο του νεκρούς.
- ... σε επίπεδο «μέλους»: Η μουσική απέδιδε απόλυτα το συναίσθημα της παράστασης. Πάνω στη σκηνή, εκτός από τους ηθοποιούς- ήταν και οι μουσικοί και οι τραγουδιστές και συνόδευαν ζωντανά τους ηθοποιούς στην εξέλιξη του μύθου! Μας άρεσε πολύ το γεγονός ότι δεν παιζόταν η μουσική από ένα CD έτοιμη από πριν και άψυχη (αν την συγκρίνει κανείς με το ζωντανό)! Όλοι συμφωνούμε ότι η φωνή της βασικής τραγουδίστριας ?μέλους του Χορού- ήταν μαγική!
-... σε επίπεδο «λέξης»: Ο τρόπος με τον οποίο μιλούσαν όλοι οι ήρωες ήταν εντυπωσιακός, αλλά τις εντυπώσεις έκλεψε ο μονόλογος της Αντιγόνης, αλλάκαι ο Κρέοντας, ο λόγος του οποίου ήταν ανατριχιαστικός και πειστικός! Βέβαια, τα λόγια των ηρώων δε θα μας συγκινούσαν τόσο εάν οι ηθοποιοί δεν είχαν τόσο καλές υποκριτικές ικανότητες! Είναι τα νέα αυτά παιδιά που έδωσαν πνοή και σώμα στα λόγια του Σοφοκλή!
-... σε επίπεδο «διάνοιας»?: καταλάβαμε αυτό που μας έλεγε η κυρία μας «διαχρονικότητα» των αρχαίων δραματικών έργων! Η «Αντιγόνη» του Σοφοκλή, ένα έργο που γράφτηκε τον 5ο αι.π.Χ.?μίλησε? και σ?εμάς, τους σημερινούς νέους: το νεανικό κοινό ταυτίζεται με το ανήσυχο κι επαναστατικό πνεύμα της Αντιγόνης στην προσπάθειά της να πράξει το ηθικά σωστό. Μας συγκίνησε η δύναμη της ανθρώπινης θέλησης που υπερβαίνει όλα τα εμπόδια. Όταν κάποιος πιστεύει σε κάτι, πρέπει να αγωνίζεται γι?αυτό μέχρι τέλους! Η παράσταση μας μίλησε, επίσης, για το δίκαιο και το άδικο, για το σωστό και το λάθος! ποιος δικαιούται να ταφεί και ποιος όχι; ποιος σκέφτεται πιο σωστά; (ο ενήλικας ή ο νέος; ο άνδρας ή η γυναίκα; αυτός που τιμά τους ανθρώπινους γραπτούς νόμους ή αυτός που τιμά και υπερασπίζεται τους άγραφους νόμους και τις ηθικές αξίες;). Αυτός που η κρίση του δεν είναι σωστή, ο άδικος, όταν έχει δύναμη και εξουσία, τιμωρείται ή γλιτώνει; Έθιξε, επιπλέον, η παράσταση ζητήματα φύλων: η Αντιγόνη απέδειξε, για παράδειγμα, αψηφώντας τους νόμους και τον ίδιο το θάνατο, πως η ανδρεία δεν αφορά το φύλο! Από την προσπάθεια του Αίμονα να δείξει στον πατέρα του πως έσφαλε κρατήσαμε τη φράση πως «πρέπει να ακούμε και τους άλλους κάποιες φορές»! Νιώσαμε, τέλος, πως όσα χρόνια κι αν περάσουν ο άνθρωπος αντιμετωπίζει παρόμοια προβλήματα!
Καθόλη τη διάρκεια της παράστασης νιώθαμε την τραγικότητα των ηρώων, τόσο της Αντιγόνης, αλλά και του Κρέοντα: Πιστεύουμε, μάλιστα, πως η παράσταση κάλλιστα θα μπορούσε να έχει τον τίτλο «Κρέοντας» κι όχι «Αντιγόνη»! Νιώσαμε τον «οίκτο», αλλά και τον «φόβο» για την τύχη των ηρώων κι εύκολα ταυτιστήκαμε σε στιγμές μαζί τους ? ιδίως με την Αντιγόνη, στο πρόσωπο της οποίας είδαμε τους εαυτούς μας: έφηβοι που επανασταστούν και αντιστέκονται στα πρέπει και τα ?κολλήματα? των μεγάλων! Στο διάλειμμα κάναμε σενάρια για την εξέλιξη του δράματος και στο τέλος βιώσαμε το αίσθημα της «κάθαρσης»/λύτρωσης ?όχι με το θάνατο της Αντιγόνης, του Αίμονα και της μητέρας του, αλλά, μάλλον, με την απονομή δικαιοσύνης απέναντι στην υπεροψία και αδικία της εξουσίας/του Κρέοντα!
Όλη η εμπειρία της παράστασης μας άρεσε πάρα πολύ και μας έκανε να θέλουμε να παρακολουθήσουμε κι άλλες θεατρικές παραστάσεις!
Οι μαθητές της Γ?1 Γυμνασίου Κ.Νευροκοπίου
Βασιλειάδου Ελένη, Βασιλειάδου Μαρία, Ερμείδου Παυλίνα, Λαζαρίδου Άννα,Κοπανέλου Δέσποινα, Κουρτίδου Κωνσταντίνα
Οι μαθητές της Γ?2 Γυμνασίου Κ.Νευροκοπίου:
Λαζίδου Βαρβάρα, Ξανθόπουλος Αλέξανδρος, Ξανθόπουλος Μάριος, Ποιμενίδης Αλέξανδρος,Ποιμενίδης Γιάννης, Ποιμενίδης Δημήτρης, Στεφανίδης Γιάννης, Σεβαστίδου Σουζάνα, Συμεωνίδης Στέλιος, Τσινίδου Ελένη,Τσιριπίδου Βαρβάρα, Φεϊζίεβα Σιρίν, Χατζηλαζαρίδου Κυριακή, Χότζα Αλκιβιάδης
25230 22502 
