Διεθνής ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων
Published: 31 May 2010 Hits: 1123
21 Μαρτίου
Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων
Αφορμή
Ακολουθώντας τις οδηγίες του ΥΠΔΜΘ και ενόψει της 21ης Μαρτίου Διεθνούς Ημέρας για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, αποφασίστηκε από το σχολείο να αφιερωθούν δύο διδακτικές ώρες για εκδηλώσεις με το συγκεκριμένο θέμα.
Θεωρήθηκε χρήσιμο οι εκδηλώσεις αυτές να μην έχουν το χαρακτήρα ομιλίας ή συζήτησης αλλά οι μαθητές να εμπλακούν σε βιωματικές δραστηριότητες. Λόγω του αριθμού των μαθητών δύο ώρες αφιερώθηκαν στους μαθητές της Α? Γυμνασίου και άλλες δύο στη Β΄.
Λίγα λόγια για την Ημέρα
Η Ημέρα αυτή καθιερώθηκε το 1966 από τη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών σε ανάμνηση ενός τραγικού συμβάντος, που συγκλόνισε την παγκόσμια κοινή γνώμη. Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της τότε ρατσιστικής Νότιας Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ εναντίον μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του απαρτχάιντ. Το απαρτχάιντ υπήρξε ένα στυγνό και απαράδεκτο ρατσιστικό καθεστώς θεσμοθετημένων διακρίσεων που είχε επιβάλει η μειοψηφία των λευκών κατοίκων της χώρας σε βάρος των γηγενών κατοίκων, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές. Σήμερα το καθεστώς του απαρτχάιντ έχει καταργηθεί, αλλά η ανθρωπότητα δεν κατόρθωσε να εξαλείψει τα προβλήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας και διακρίσεων.
Πορεία Δραστηριοτήτων
Μετά από μια σύντομη εισαγωγή για τη Διεθνή Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων, δώσαμε στους μαθητές ερωτηματολόγιο, το οποίο συμπλήρωσαν ανώνυμα και έπειτα ξεκινήσαμε τις βιωματικές δραστηριότητες. Στην αρχή απαραίτητο θεωρήσαμε το ζέσταμα και το δέσιμο της ομάδας. Οι δραστηριότητες που επιλέξαμε ήταν: «Με μια καρέκλα λιγότερη», «Χορεύοντας στα τυφλά», «Ένας ήχος μας ενώνει», «Βόμβες και ασπίδες», «Μπαλόνια».
Έπειτα χωριστήκαμε σε δύο ομάδες («πράσινη και κίτρινη»). Στη μία ομάδα ανατέθηκε ο ρόλος των μεταναστών και στην άλλη ο ρόλος των ντόπιων. Σε πρώτη φάση κάθησαν σε κύκλο εναλλάξ οι πράσινοι με τους κίτρινους και ανά ζευγάρια η επικοινωνία ήταν μόνο οπτική και όχι λεκτική. Στην επόμενη φάση οι δύο ομάδες μπορούσαν να κινηθούν στο χώρο δείχνοντας μόνο με τη γλώσσα του σώματος (και χωρίς να υπάρχει σωματική επαφή) τη στάση της μιας ομάδας απέναντι στην άλλη. Στο τέλος της δραστηριότητας έγινε συζήτηση για τα συναισθήματα που ένιωσαν οι μαθητές και των δύο ομάδων. Στη συνέχεια κρατώντας το ρόλο τους ως μετανάστη ή ντόπιου χωριστήκαν σε ομάδες των έξι και ξεκινώντας από μια παγωμένη εικόνα & τελειώνοντας επίσης σε παγωμένη εικόνα δραματοποίησαν χωρίς προφορικό λόγο μόνο με παντομίμα μια από τις εξής περιστάσεις:
Νοσοκομείο:
Ένας μετανάστης τραυματίζεται την ώρα που εργάζεται. Εργάζεται παράνομα και δεν έχει ιατρική ασφάλεια και περίθαλψη στην Ελλάδα. Μαζί με άλλους δύο συμπατριώτες του πηγαίνουν στο νοσοκομείο προκειμένου να του δώσουν την ιατρική περίθαλψη που χρειάζεται.
Σχολείο:
Μια παρέα παιδιών που πηγαίνουν στο γυμνάσιο κατάγεται από άλλη χώρα & δεν ξέρει να μιλάει καλά ελληνικά. Βρίσκεται όμως στο σχολείο γιατί θέλουν να μάθουν να γράφουν & να μιλάνε καλύτερα για να μπορέσουν να ζήσουν στη χώρα που επέλεξαν οι γονείς τους για μια καλύτερη ζωή.
Γάμος
Ένας ή μια μετανάστης και ένας (ή μία) Έλληνας (Ελληνίδα) ερωτεύονται. Αποφασίζουν να παντρευτούν. Οι γονείς και οι φίλοι του (της) ντόπιου (ντόπιας) διαφωνούν με αυτό το γάμο.
Εργασία
Ένας (μια) μετανάστης έχει σπουδάσει στη χώρα του (της) ως γιατρός, έχει εμπειρία στο επάγγελμα του (της) και μάλιστα είχε και πολλές επιτυχίες στη χώρα του. Ωστόσο, στην Ελλάδα κανείς δεν τον προσλαμβάνει ως γιατρό μόνο και μόνο γιατί είναι ξένος-η.
Ληστεία
Σε μια γειτονιά γίνεται ληστεία. Οι ντόπιοι κάτοικοι κατηγορούν τους μετανάστες χωρίς όμως καμία απόδειξη. Στην πραγματικότητα ένας από τους ντόπιους έκανε τη ληστεία και προσπαθεί να ρίξει την ευθύνη στους μετανάστες, μόνο και μόνο επειδή είναι ξένοι.
Μετά από κάθε παντομίμα οι μαθητές που παρακολουθούσαν έπρεπε να «μαντέψουν» το σενάριο της και να μιλήσουν για τις καταστάσεις και τα συναισθήματα που αυτή γεννούσε. Μετά από συζήτηση που ακολούθησε, η προσέγγιση μας στο θέμα του ρατσισμού τελείωσε με τη δραστηριότητα του «Κόμπου».
Στην προσπάθειά μας αυτή χρησιμοποιήσαμε το βιβλίο του Ν. Γκόβα «Για ένα δημιουργικό νεανικό θέατρο» καθώς και ιδέες από το θέατρο Forum του Augusto Boal.
Οι υπεύθυνες καθηγήτριες
Μαρία Μνηματίδου
Άννα Παπασπανού